ŞİİR DEFTERİ


Biliyorum konusacak birseyimiz kalmadi,
paylasacak hic bir seyimiz yok.
Yine de yüregimden gücümün yettigi yere kadar sana sesleniyorum,
seninle konusuyorum...
Bugün sana olan kirginligimi rafa kaldirdim,
sevgimi aldim avuclarimin arasina, ona siginiyorum...
Cümlelerimi kisalttim,
kelimelerim buruk, gülüslerim istenmeyen dudaklarimda...
Bir ihtimal gelisine sigindigimi farkettiysem de,
engel olamadim gurursu ama umutlu hasretine...
Bugün gönlümü hos tutmak istiyorum,
imkansiz olan her rüyaya inanasim geliyor...
Bir cocuk gibi
isteklerimi bastiramiyorum... calmayan telefonuma elim gidiyor,
sana halen bende oldugunu israrla yazmaya calisiyorum...
Bende olan seni,
hic kirmadim, degistirmedim ve hep korudum desem de,
sendeki benin nasil oldugunu,
gülüp gülmedigini anlamsiz bir sikintiyla merak ediyorum..
icimdeki güzelligine inanip inanmamani artik umursamiyorum!
Üsüyorum, bu üsüme yalnizligimdan geliyor ve sariyor her tarafimi...
Tutunabilecegim hicbir güzellik yok, hatirlamaktan usanmayacagim
anilarim disinda... isinabilmek icin onlara sariliyorum...
Anlamsiz ve cevapsiz sorular hihzirca siritiyor, ben görmemeye
calisiyorum... Düsler uzak gibi görünüyordu ama yakindi...
Belki de görmeyi istemek gerekiyordu... Gözlerini ac desem kapatacaksin
ama kapatma gözlerini! Kendime bir demet papatya aldim ama bakmadim
falima... Gözlerimi gelislere verdim, gözlerimdeki hüzün bile seni özlemis
itiraf etti sonunda... Düsüncelerim gururlu, hayallerim ve sevdam degil...
Gelseydin, kendimi unutup sana kosacaktim, susturacaktim icimdeki isyani,
kavgalarin ortasinda bir günes gibi dogup isitacaktim yüregini,
sevincten aglayacaktim bu defa, mutluyken hemen sarhos olmusum gibi,
dokunacaktim, sarilacaktim. Ama gelmedin, gelemezdin belki de gelmeye de
hic niyetin yoktu aslinda... Kendimi kandirdigimi anladigimda agliyordum...
Eskiden kimi sarkilarin ne kadar anlamli oldugunu düsünürken, simdi
ayriligin ardindan calinan her sarki umutsuzlugumu ve sevgimi anlatiyormus
gibi geliyor... Sevdigim ne cok sarki varmis, bunu senin gidisin gösterdi bana...
Her sarkida sen varsin, her yerde, her gördügüm insanda, denizde,
gecede, uykumda... Nasil beceriyorsun her yerde olabilmeyi...
Bu bir marifetse eger, neden benim yanimda degilsin ki?
Gözyaslarim asilligini yitiriyor ve yenik düsüyorum sevdana...
Gittin! Belki de hic gelmemistin ben, geldigini sandim... Ayak uyduramadim
yorgunluguna... Dudaklarina düslerindeki öpüsü konduramadim...
Kimi zaman bir cocuk oldum gülüslerinde simaran, kimi zaman bir kadin;
dokunuslarinda kendini bulan... Ama! En cok da imkânsizin oldum...
Her gelisimde bir kez daha gönderdigin oldum... inanamadigin, Yenemedigin,
üzerinden atlayamadigin korkularin oldum... Agladigin, bagirdigin ya da
sustugun isyanin oldum, sessizce bosalan gözyaslarin, birikmisligin oldum...
Yüregindeki kadin ben olmak isterken yüregine siginan ve tozlanacak olan
bir ani oldum... Haketmediklerin, artik yeter dediklerin ve herseyin olmak isterken
belki de hicbir seyin oldum... Söylesene ben gercekten senin neyin oldum?
Sesin hep uzaklari cagiriyordu, ben üstüme alindim, sana geldim...
Bilseydim, bana ait olmayan bir seslenisi sahiplenir miydim?
simdi bir mevsimlik ask kaldi avuclarimda sadece bir mevsim yasanan
ama bir ömür gibi gelen ask... Kalbime henüz söyleyemedim gittigini,
ögrenirse onun da aci cekmesinden korkuyorum... Seni halen
benimle biliyor ve seviyor ama ben kalbime ilk defa yalan söylüyorum...
Gittin! Sevdamin yokluguna alisabilirim belki ama sesinin uzak yollarin
sonunda olmasi acitiyor icimi... Suskunlugun en büyük silahindi,
suskunlugunla vurdun beni asil aci olan, canimi acitan unutulmak...
Söylesene unutulmak kime yakisiyor?
Unutan sen olsan da sana bile yakismiyor ...
Merak etme, üstüne giydirmedim bu duyguyu, unutulmayan olmak
sende daha güzel duruyor... Görüyorsun iste, ask'a ve sana ihanet etmiyorum
benim kirginligim ask'a... Sen üstüne alindin...









Ben seni…
Dilimin dönmediği bir harfte
Tırnağımla Ağaç gövdesine yazdım
Elimin varmadığı uzaklardı dokunmak
Yoktun…
Bilsen, bu aşka ne mezarlar kazdım….
Kaç “sen” öldürdüm içimde
Pervasız kuralsız öfkeme tutsak
Ne yeminler bozdum yüreğimde
Çoktun…
Çokluğunda azalan, bir mavi yasak….
Ben seni…
Tutamadım ellerinden işte
Kal diyemedim en yangın yerinde
En zor anında bu kavganın
Gittin…
Sancısını bırakıp sorguların……..
Kaç “sır” sakladı bu şehir
Seni kaç asır yasakladı yazdığım şiir
Söylediğim türkü, düştüğüm ayaz…
Yittin…
Bana koynundan sevişmek yolla biraz….
Ben seni…
Kıyamadım yüreğimden silmeye
Harami, eşkıya vakitler kesti yolumu
Alıştırdım sol yanımı “seni sevmeye”
Aşktın…
Dilim varmadı kolayca söylemeye…
Kaç hesabın bedelini ödedim bilsen
Talan ettim içimin çıkmaz sokaklarını
Yıktım surdan kalenin yıkılmaz duvarlarını
Sevdim…
Sus şimdi
Erteledim koynumdaki
Tövbekar günahlarını....

DURMUŞ ÇELİKTEN


SEN YÜREĞİMSİN
Hiç tükenmeyen bir pınar misali
Süzülürken damla damla sular
Bazen ılık, yüreğinin sıcaklığında
Bazen buz kesmiş, kartal bakışlarında
Bakarken bazen, yıldız parlaklığında
Sen gözlerimsin benim
Sen sözlerimsin benim
Dilimden dökülen bir çağlayan misali
Ve yatağına sığmayan bir nehir
Bazen bir çığlık sessizliğimde
Bazen bir sitem haykırışlarımda
Dökülürken dilimden, uçurumdan dökülür gibi
Sen sözlerimsin benim
Sen ellerimsin benim
Rüzgarlarınla doldurduğun bir yelken misali
Bir sağa çekersin beni bir sola
Bazen savurursun açık denizlere
Bazen vurursun kıyılarına
Başıboş, dümensiz, kapılacakken girdaplara
Sen ellerimsin benim
Sen yüreğimsin benim
Ritimsiz çalan bir saat misali
Çalışıyorsun tik tak tak tak tik
Bazen ileri gidiyorsun koşar gibi
Bazen geri kalıyorsun sanki yorgun
Ha durdu ha duracak hala sana vurgun
Sen yüreğimsin benim
Sen her şeyimsin benim
Düşlerim, ümitlerim,
Ellerimsin, gözlerimsin ve yüreğim
Bazen kapılsam da umutsuzluklara
Bazen kızsam da yüreğim alev alev
Sen ne görürsün beni, ne duyarsın
Yine de sen her şeyimsin benim
Ve yine de her şeyimsin...
DURMUŞ ÇELİKTEN

Senİ Çok Özledİm
Sen heryerdesin, biliyor musun ?
Gördüğümü sanıp duyduğumu zannetiğim,
ikimiz için dilediğim şarkıların, türkülerin...
Uzaklarda değil, atan yüreğimin içindesin! ...
Sılayla gurbetin arasında bir yerde ,
Yağan yağmurda, esen yelde, benim gönlümde
Karlı dağlar ardında, dedimya sen her yerde...
Bensiz mutlumusun ? Şimdi o yerde ...
Sen her yerdesin, biliyormusun ?...
Akşamın gece ile buluştuğu yıldızlı karanlıkta,
İyi geceler aşkım ! Diyerek uykumu saldım uzaklara...
Sana uyuyup, sana uyandım senin yokluğunda.
Sen her yerdesin, biliyormusun ? ...
Şimdi burada olsaydı dediğim, her cümlenin başında,
Aldığım her nefeste, kalbimin her atışında,
Kaprisini, aksiliğini bile gülümseyerek hatırladığımda...
Sen her yerdesin, biliyormusun ? ...
Kendine iyi bak, canım dediğinde:
Ayrılığa merhaba dedim .
Sana güle güle dememek için;
Zaman dursun istedim...
Son bakışını kalbime mühürledim!
Biliyormusun ? Biliyormusun canım :
Seni çok ÖZLEDİM ! ...
Seni çok ÖZLEDİM ! ...

DURMUŞ ÇELİKTEN


Hayatıma Hiç Girmemiş İnsana 

Sorgulamak seni gecelerce..

Düşünmek usanmadan hem de!

Bitmek bilmeyen ümitlerle aramak seni bu kalabalık şehirde..

İnanç!

Bulacağıma dair bir istek belki de ..

Bunlardır işte elvedasız gidişinden sonra ayakta tutan beni günlerce hatta aylarca..Sayamadım ki . Bir istek de olmadı içimde.

Sadece hayalin vardı gözümün önünden gitmeyen.. Ve arkamdan söylediğin birkaç söz.. Bakışların..Susuşların..

Ve simdi
aramızda olan kilometreler.. Yollara dağlara hatta ülkelere inat artan bir sevgi içimde..yücelen .

Sadece nefes bile yeterken görememek yüzünü..ve varlığından olmak bi haber..Hayatıma hiç girmemiş bir insana dair fazla duygular belki de..
Özlemek mesele değil.. Mesele onun özleyip özlemediğini bilememek … /bence.

Kimse bilmiyor simdi içimdeki seni..

Ümitlerim kaldı ikinci baharlara.. Yoo! Bahar bile erken yolladım yaza ..

Hayatım´a hiç girmemiş insan´a ..

Belki bir gün…umuduyla(:

Küçük bir çocuğun çok sevdiği ayıcığının elinden alınması gibiydi gidişin...

Selamlıyorum geride bıraktıklarımı .
Çok yaktılar canımı.

Hep biraz kırık gibi yarım atar yüreğim..Yarım sevdalara alışmışım ne diyim ..

Bir gün hayatım´a girmen umuduyla . .

Hayatım´a hiç girmemiş insan´a . . . !
FATMA CAN


       
@@@@@@@@@@@@@
         ANNEM
Senin kukunla atıldım hayata,
Sevmeyi sevilmeyi sende öğrendim.
Hayatın acı gerceklerini,
İki yüzlü insanlarla
Sahte sevgilerle mücadele etmeyi,
Sende öğrendim anne.

Hayata bırakacağın en güzel şey dürüstlük olsun derdin,
Sev ama acı cektirme ,
Sana yapılan kötülükleri unut kinci ola,
Konuş ama hükmetme derdi anne.

İki yüzlü insanlara sahte sevgilere aldanmadım,
Dürüst oldum anne sevdim,
Bana yapılan kötülükleri unutmaya calıştım,
İnsanlarla konuştum ama hükmetmedim anne.

Bunlar yaparken sen vardın yanımda,
Hayatın acı gercekleriyle mücadele ederken tek dayanağımdın.
Tek dostum tek arkadaşım tek sırdaşım vardı,
Sen vardın anne.

Şimdi sen yoksun,
Hastalandığımda başucumda bekleyen,
Bana içme şu sigarayı diye kızan birisi yok şimdi.

Her isyana yöneldiyimde sabret diyen,
İsyan etme diyen,
Bu hayatla iki yüzlü insanlarla ,
Sahte sevgilerle mücadele edebilecekmiyim,
Sensiz bunları yapabiecekmiyim.

İçim acıyor anne,
Dayanamıyorum yokluğuna alışamıyorum.
Hergün mezarından bir avuc toprak alıyorum,
Her kokunu özlediyimde onu kokluyorum.

Böyle olmamalıydı anne,
Bukadar çabuk terk etmemeliydin beni,
Bu sahte insanlara sahte sevgilere,
Bu yalan dünyada yalnız bırakmamalıydın beni.
Gitmemeliydin anne terk etmemeliydin beni. 
      MUSA ÇELİKKOL
@@@@@@@@@@@@@@